In dezelfde uitgebreide en redelijk complete Geradts-archieven vond ik één van mijn all-time favoriete scenario's: De Snorrenoorlog. Voor een deel geinspireerd door Jonathan Swift's "Gulliver's Travels", waarin sprake is van een oorlog tussen dragers van hoge hakken en dragers van lage hakken. Het schijnt een parodie te zijn die betrekking had op de twee politieke partijen in het Groot-Brittannië van Swift's tijd.
Saai? Iets dat alleen historici kunnen waarderen? Welnee, het verschijnsel is universeel en we zien het telkens weer de kop opsteken. Ik hoef geen voorbeelden te noemen.
De bankbiljetten op steen geplakt? Misschien zijn daar ook wel verhalen over. Ik heb zoveel gelezen, en ben gezegend met een zeefgeheugen...
Het tekenwerk is van 27 jaar geleden, en het rolt nog lang niet zo soepel als in de laatste jaren. Mijn excuses. Ik teken zelfs personages met vijf vingers!
Ik schaam me diep...
====================
In the same vast and more or less complete Geradts archives I found one of my all-time favorite stories: The Mustache War. Partially inspired by Jonathan Swift's "Gulliver's Travels", where he talks about a war between High-Heelers and Low-Heelers. It seems this was a parody on the political parties in Great Britain in his days.
Dull? Something only historians can appreciate? Of course not, the phenomenon is universal and we see it happen all the time. No need to give examples.
The inspiration for the bank notes glued to stone? I don't know. I was a voracious reader, but now my memory trickles like a sieve...
My art is from 27 years ago, so it doesn't roll along like it does in recent years. I am sorry. I even draw characters who have five fingers!
Is my face red...
Story code: H 87026
Pencils: Mau Heymans
Ink: Peter Collé
Date of first publication: November 3, 1995
Voor het beste Nederlandse Disneyverhaal ooit, hoeft de scenarist zich toch niet te schamen? Erg leuk het scenario te zien! Er zijn een aantal opvallende verschillen, voornamelijk op de laatste pagina. Hoewel er hierdoor een aantal losse eindjes zijn, vind ik dat de versimpeling het verhaal toch sterker heeft gemaakt.
RépondreSupprimerWelbedankt voor je compliment, Oom!
SupprimerDat schamen slaat op het tekenwerk, en dan vooral de vijf vingers hier en daar. Ik had in Photoshop een vinger weggegumd, omdat ik dacht dat het een éénmalig foutje was. Maar ze staan overal!
En de versimpeling waar je het over hebt, kan ik helaas niet naslaan, want de Geradts-archieven mogen dan wel compleet zijn, ze zijn ook flink chaotisch. Je hebt me wel benieuwd gemaakt naar wat er precies veranderd is. Als je zegt dat het een verbetering is, des te beter.
(Dan ga ik niet zitten kniezen...)
Overigens moet ik nog steeds eens reageren op je post in McDrake, waar je concludeert dat de titel van deze blog "laat zien dat hij het - helaas - als werk ziet en niet in de eerste plaats als kunst".
Voor mij sluit het één het ander totaal niet uit. Goede kunst maken is vaak een hoop werk, wat je er in het beste geval ook weer totaal niet aan afziet...
Ik kan me voorstellen dat u als scenarist de veranderingen toch minder kan waarderen. Het verhaal is gewoon zo rijk dat ik bij de gepubliceerde versie, die overigens heel mooi is getekend en een fijne tekst heeft, me al verwonderde hoe perfect alles samenkomt. Daarbij is het stenen paleis verdwenen. Het "plaggenhutpaleis" voegt een leuke locale sfeer toe, maar de suggestie dat men in het land geen stenen kent, is ongeloofwaardig en wel erg "oriëntalistisch" bovendien. In het scenario wint oom Dagobert op het einde op alle fronten; in de gepubliceerde versie verliest hij zijn bronnen en blijft het geld waardeloos, maar wint hij door "De moderne man" zozeer (visueel gemaakt door de vloot vrachtvliegtuigen met scheermesjes en after-shave in het voorlaatste plaatje) dat Donalds slotopmerking zeker gerechtvaardigd blijft. Dat Dagobert de eigenaar van "De moderne man" is, blijkt pas op de laatste pagina en is daardoor bijna een deus ex machina, ware het niet dat er eerder al op gezinspeeld werd dat bijna heel de wereld van hem is. Omdat dat direct daarna herhaald wordt, vind ik het heel sterk. Doordat in het verhaal al telkens is gebleken dat de bewoners dol zijn op "De moderne man" en graag modern willen zijn, is dit slot geloofwaardiger dan dat met de stenen.
SupprimerLees het na in DD 1995-44.
Met mijn opmerking over kunst bedoelde ik vooral dat het doel van deze strips zou moeten zijn de lezer te vermaken. Daar zit ongetwijfeld veel werk in. Dat uw schoorsteen kan blijven roken is vast ook belangrijk, maar eerlijk gezegd niet de reden waarom ik strips lees. Er worden helaas te veel slechte, ongeïnspireerde Disneystrips gemaakt door schrijvers en tekenaars die er absoluut geen zin in lijken te hebben. Kunnen zulke mensen niet gewoon een uitkering krijgen? Zoals uit Barks' "A Financial Fable" duidelijk wordt, kunnen mensen niet eten omdat zij door een of ander toeval (of hard werken) geld krijgen, maar omdat de boeren voedsel verbouwen. Het doel van een productie is het product. Als een strip niet leuk is, had hij beter niet gemaakt kunnen worden.
Sorry voor deze negatieve gedachten. Er zijn gelukkig genoeg Geradtsverhalen die hun bestaan zeker rechtvaardigen.