Transparant

Elke scenarist moet minstens één onzichtbaarheidsverhaal schrijven. Ik denk dat dit mijn eerste was.

====================

Every storywriter should do at least one invisibility story. I think this was my first.

Story code: H 91054

Art: Mau Heymans

Date of first publication: December 6, 1991

Donald, Della, Dumbella

Dit scenario was een recente opdracht ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van Donald.

Ik heb een hoop feestverhalen geschreven, en het is elke keer weer een groot plezier. Ik pas altijd dezelfde regels toe.
Ten eerste: er moeten zoveel mogelijk Disney figuren meedoen.
Ten tweede: aan het einde is er een grote gezamelijke maaltijd waar alle figuren aan meedoen.
(Ik vond zulke grote platen geweldig als kind, om te zien of iedereen die ik kende er op stond, en of ik iedereen die er op stond ook kende).

In dit scenario wilde ik eindelijk uitleggen wat er met de moeder van de neefjes aan de hand is en waarom die drie bengels bij hun oom wonen. Maar ik wilde niet dat hun moeder dood zou zijn en nog minder dat de neefjes zich voor hun moeder zouden moeten schamen.
Dus maakte ik een feministische heldin van haar, nog steeds heel levend en nog steeds jong en mooi. (Enfin, dat was een taak voor de uiteindelijke tekenaar natuurlijk).
Ik was even bang dat de Einsteinse tijdsrelativiteit te ingewikkeld zou zijn voor de lezers, maar blijkbaar is dat gesneden koek voor iedereen, jong zowel als oud.
Veel plezier!

====================

This story was a recent assignment to mark Donald's 80th birthday.

I did lots of commemorative stories, and I love them. I always follow the same rules.
First: there should be as many Disney characters as possible in the story.
Second: there will be a big meal at the end of the story, where all the characters mingle.
(I adored those big splash pages when I was a kid, to see if everybody I knew was there, and to verify if I knew all the characters that were there. Fun and fun again!)

In this story I wanted to explain what happened to the nephew's mother and why the nephews live with their uncle. I did not want their mother dead, and I certainly did not want the nephews to be ashamed of their mama.
So I made her a feminine hero, very much alive and still young and beautiful. (Well, that was up to the final artist, of course).
I was a little afraid that getting Einsteinian time relativity in the story would be too complicated for the readers, but apparently this is old hat and well known by one and all, young and old alike.
Enjoy!

Story code: H 2014-071

Pencils: Maximino Tortajada Aguilar

Ink: Comicup Studio

Date of first publication: June 5, 2014

Referred to in HC DD2014X24 (cover)

Diggelen

Buurman Bolderbast moet zeggen dat Donald een prachtige stem heeft, en hij zegt het, tegen wil en dank. Ik houd van dat soort verhalen.

====================

Neighbour Jones is forced to say that Donald has a wonderful voice and he does say it, reluctantly. I love this kind of a story.

Story code: H 2013-005

Pencils: Sander Gulien
Ink: Tony Fernández

Date of first publication: September 12, 2014

Ik had het net naar de redactie gemaild, toen ik nog even wat op Facebook rondbanjerde en op de volgende post stuitte:

====================

I had just sent this story to the editors, when I roamed on the internet and came across this post:

“Cycle of Experimental Art”, (1968), Rosario, Argentina by Graciela Carnevale.

"In the context of Fascist Argentina, Carnevale invited an audience to an exhibition where she locked them inside the gallery for over an hour without prior notice or explanation, until the crowd finally decided to smash the glass to escape."

(None of them had Donald's vocal cords...)

Cold Song

Nog een Kou verhaal, met een onvervalste old-skool Dagobert.
Met de jaren liet de redactie me de scherpe kantjes van Oom Dagobert er wat afslijpen om hem menselijker en vriendelijker te maken, maar ik prefereer de Ur-Dagobert.

====================

Another Cold story, where Uncle Scrooge is genuinely old-skool. Through the years, the editors pushed me to make Uncle Scrooge more humane and friendly, but I prefer the Ur-Scrooge.

Story code: H 91103

Art: Jaap Stavenuiter

Date of first publication: December 15, 1995